دستاوردها
اینجانب، پژمان بصیری، مالک مجموعه سوریجان و با سنی در حدود پنجاه سال، این افتخار را دارم که از ارتباط دیرین خود با سرزمین کاشان سخن گویم. آشنایی من با این دیار از سال 1381 آغاز شد، به واسطه دوستی گرانقدر، جناب آقای مهندس مقتدایی، که اکنون دیگر در کنار ما نیستند. نقطه آغازین این پیوند از طرح احیای خانه عامری‌ها بود که تحت عنوان طرح پردیسان اجرایی گردید. این طرح به من فرصتی داد تا برای نخستین بار، پای خود را بر پشت بام خانه‌ای گلی گذارم و آن حس دیرینه‌ای را که روزگاران پیش، مردم این سرزمین تجربه می‌کردند، از نزدیک لمس کنم. از آن زمان، آشنایی من با کاشان آغاز شد.
پس از آن، همسرم و بنده در جستجوی فضایی آرام و دلنشین بودیم، جایی که نه تنها برای تفریح، بلکه برای یافتن سکون و آرامش روحی و جسمی به آن پناه ببریم. برای ما، این فضا باید چیزی فراتر از سر و صدای شهرهای پرهیاهو و کنار آب‌ها می‌بود. کویر، با تمامی ویژگی‌های منحصر به فرد خود، از دل این سکوت و آرامش برخوردار است، و کاشان به عنوان نقطه‌ای در دل کویر، می‌توانست جایگاهی ایده‌آل برای این منظور باشد.
در این جستجو، به واسطه اساتید محترم و آشنایانی چون استاد حلی، به دنبال دو اتاق و سرپناهی کوچک می‌گشتیم. و در میان هفت یا هشت خانه‌ای که بازدید کردیم، اولین خانه‌ای که به من پیشنهاد شد، با تاریخی که داشت، آنچنان بر دل من نشست که به محض ورود، به یقین رسیدم که این همان خانه‌ای است که باید انتخاب کنیم.
اما به تدریج، این فکر در ذهن ما شکل گرفت که شاید زیباترین کار این باشد که این آرامش و لذت را با دیگران نیز به اشتراک بگذاریم. شاید کسانی مانند ما به دنبال فضایی برای آرامش باشند، ولی شانس آشنایی با این خطه را نداشته‌اند. به همین دلیل، ایده تبدیل این خانه به هتلی فاخر در ذهن ما پرورده شد. من به شخصه معتقدم که هر ایرانی وظیفه دارد اگر توفیق یابد، بخشی از این میراث کهن را حفظ کرده و آن را به بنایی باارزش تبدیل نماید. بنابراین، با احترام به تاریخ و هویت این مکان، تصمیم به بازسازی آن گرفتیم.
سوریجان نه تنها یک بنای تاریخی بود، بلکه بنای آن بر اساس عشق و علاقه‌ای عمیق بنا شد. همه کسانی که در مرمت و احیای آن مشارکت داشتند، با دلی پاک و نیتی خالص در این مسیر گام نهادند. چه از میان دوستانی که با ایمان و اعتقاد دینی، کار خود را با وضو و نیّت پاک آغاز کردند، چه دیگرانی که با تمام وجود در این پروژه مشارکت کردند، همه دست در دست هم دادند و به ساخت بنایی فاخر و بی‌بدیل دست یافتند.
سالی که گذشت، دوره‌ای بود که در زندگی هر انسان، شاید تنها یک‌بار پیش آید. روزگاری که هیچ یک از ما به آن نیندیشیده بودیم. در ابتدا، بر این باور بودیم که پس از افتتاح، خواهیم توانست مهمان‌نوازی باشکوهی آغاز کنیم و به تدریج آرمان‌های خود را محقق سازیم. اما تقدیر، آنچنان که در آفرینش هستی نهفته است، ما را به مسیری متفاوت هدایت کرد. به جای آنکه تنها به پذیرایی و لذت مهمان‌نوازی بپردازیم، تمام انرژی‌مان را صرف حفظ و پایداری این بنا کردیم تا چراغ سوریجان همواره روشن بماند.
اکنون، یک سال پس از افتتاح سوریجان، امیدواریم که به زودی برنامه‌های آینده‌مان را به اجرا درآورده و به اهداف بلند خود دست یابیم. پروژه سوریجان از همان ابتدا با همدلی و تلاش تمامی کسانی که در آن مشارکت داشتند به بار نشست. از تیم‌های اجرایی گرفته تا افرادی که در دوران سخت کرونا، با مسئولیت‌پذیری و دلی صادق در کنار ما ایستادند، تا این بنا زنده بماند.
به طور ویژه، باید از تمامی دوستانی که در این پروژه با ما همراه بودند، از جمله کسانی که در زمینه تولید محتوا، پشتیبانی تاسیسات، مدیریت، و طراحی‌های هنری نقش ایفا کردند، تقدیر و تشکر کنم. آنچه در سوریجان به عنوان هنر به کار گرفته شده، نه صرفاً المان‌های تزئینی است، بلکه تمام آنچه که در اینجا مشاهده می‌شود، حاصل عشق و هنر دست‌های هنرمندانی است که با دقت و ظرافت، زیبایی را به این بنا بخشیدند. امیدوارم که این نگاه به هنر، در مرمت و احیای سایر بناهای تاریخی نیز ادامه یابد.
در نهایت، توصیه من این است که در چنین پروژه‌ها، همیشه به هنر و فرهنگ بومی توجه ویژه‌ای شود. چرا که این تنها راه برای حفظ و احترام به هویت تاریخی هر بنا است.
